Świadectwem szczególnego kultu, jakim cieszyła się Rita, jest litania do świętych augustiańskich, zamieszczona w książeczce, przepisanej ręcznie przez augustianina Tadeusza Pankiewicza w 1828 r., a zatytułowanej: Nabożeństwo dziwney pobożności dla osób zakonnych oboiey płci. Wśród wierszowanych wezwań litanii, zwykle dwu-, cztero- lub sześciowierszowych, wezwanie skierowane do bł. Rity jest najdłuższe i najbardziej rozbudowane, zawiera niemal skrót jej życiorysu:
Błogosławiona Ryto wdowo
nad mężową uciętą głową
srodze na sercu bolejąca
synów chcących zemsty prosząca
by śmierci ojca zapomnieli
lecz gdy się uskromnić nie chcieli
za twą prośbą od Boga karę
wzięli przelawszy grzechów miarę.
Ty do Zakonu Augustyna
wpraszasz się, o miła nowina
dla siostrów, świata zabawę
minąwszy, z Bogiem bierzesz sprawę.
Lubo cię siostry niewesoło
przyjmują, wszakże Bóg około
ciebie Rytę cudownie radzi,
gdy cię przez drzwi do nich prowadzi
zamknięte, co Matka gdy widzi
wnet się swej nieuwagi wstydzi,
że nie chciała do familii
przyjąć twej róży i lilii.
Więc niech już będzie Bogu chwała
żeś się nam świętą siostrą stała. Módl się za nami.[1]
[1] BJ rękopis 79 / 54, Nabożeństwo dziwney pobożności dla osób zakonnych oboiey płci, w tey książecze znayduje się. Spisane w roku 1828 przez ks. Tadeusza Pankiewicza augustianina, s. 44.
Św.Rito módl się za mój powrót do zdrowia. Proszę nie opuszczaj mnie w modlitwie.